Digital silos

My fodder is coarsely chopped
I am like a cow in heaven
The hay carries bright lights and colors
The straw, hallucinations of an ideal future
Delivered to me everywhere I look
Augmented, enhanced
Sound of mice guide me to the spiraling bright and dazing livestock
With their footsteps, c-cl-cli-clic-click
The pasture is vast and electronic
Fiberglass-like surface that I can touch seduce me away
From jarring, scraping, injuring feelings of being alone
Who wants to be outside, beyond graze land
The only thing I can say is “thank you, thank you very much”
Or any other overheard quote I consumed
And if I choose to leave, I lose everything
So with every glimpse I share
And every thought I tweet
Hoping for more, more, more

Platteland dingems

Ongelukken gebeuren om het verleden memorabel te maken
Met elk gebroken glas een gelukkig nieuw begin
Met elk bord dat barst, een nieuwe overgang
Elk vuur dat wordt aangestoken heeft haar charme
Intiem als Ishtar
Gegrond in roodgloeiende stenen
Gesluierd door een blauwe warmte
Overdekt met een houtgele gloed
Voelde wij ons welkom in die platteland dingems
Zelfs de koeien kwamen gedag zeggen na de boswandeling

Liefde na de dood

Zij boog naar voren, haar haren bogen mee ook al waren ze stevige spekulaaskleurige pijpenkrullen. Ze begroette mij. Ik voelde mij ongemakkelijk, want ik was nog niet gewend aan het feit dat ik zo licht en probleemloos kon voortbewegen in het donker. Zij is een elektromagnetisch golfverschijnsel die de oogspieren doen samentrekken. Haar verschijning kan elk melancholie bedaren. Haar aanwezigheid is een soort regenboog. Kleurrijk rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet. Ze kwam mij bekend voor, als een soort licht uit mijn materieel verleden.

Zo kleurrijk als haar aanwezigheid was ook haar bui, bedenk maar een emotie per kleur. Ik nam genoegen met haar veelzijdigheid en besefte dat ik met haar wel eindeloos wil dansen. Ik hing buigend naar beneden en groette terug. De mensen in de drukke avonduren van Amsterdam vormden atmosferische kaarsen die het pluriversum voor ons heeft aangestoken. Ze liepen dwars door ons heen. Maar wij waren veel te veel bezig met elkaar om ons overreden te voelen. Wij pakten elkaars hand vast en beloofden elkaar de eeuwigheid in limbo.